Listen to the AudioBook: De avonturen van Oliver Twist by Charles Dickens

DE AVONTUREN VAN OLIVER TWIST

DOOR

CHARLES DICKENS

vertaald door ANNA VAN GOGH-KAULBACH

Met afbeeldingen naar de oorspronkelijke Engelsche platen en een titelplaat in kleuren van BAS VAN DER VEER

UITGEGEVEN DOOR J. M. MEULENHOFF AAN HET DAMRAK 88 TE AMSTERDAM

HOOFDSTUK I

Handelt over de plaats waar Oliver Twist geboren werd en over de omstandigheden waaronder zijn geboorte plaats had.

Het is een onbetwistbaar feit, dat de groote meerderheid van de menschelijke wezens, zoodra zij het levenslicht aanschouwen, zonder veel poespas, en blijkbaar geheel onverschillig wat er van hun lot worde, zoo weinig mogelijk de aandacht trekken. Zij worden geboren, en dat is alles. Een dergelijk geval was de geboorte van Oliver Twist.

De geboorteplaats van den knaap was een provincialen armenhuis, een gebouw, waarvan de gindsche muren, in de dagen onzer overgroote vroomheid, zoo dik waren opgetrokken, dat het de vroomste tijden tot het einde der eeuwen kon overwinnen. Het gebouw was van eenen zoo grimmigen en somberen bouwtrant, dat het den voorbijganger de schrik op het lijf joeg en tevens de zedigheid eener geheele gemeente bezielde, met uitzondering van één huisgenoot, die de opmerkelijkste uitzondering op de regel was, n.l. de heer Bumble.

Mr. Bumble was de bediende des armenhuis. Hij was een breedgeschouderde, volle jongeman, met een vriendelijk gelaat, eene glimlach die den indruk van genegenheid gaf, en eenen zachtmoedigen aard, die hem in staat stelde elk aan hem opgedragen werk met eenen zekeren mate van goedkeuring en genoegen te verrichten.

Mr. Bumble was een man van aanzien en gezag in den kring waarin hij verkeerde. Hij was de hoofdpersoon, de spil, het middelpunt, waaruit alle aanmerkelijke gebeurtenissen voortkwamen. Zijne stem was, wanneer hij op een hoekje zijner straat den goeden inhoud van eenen pot met ajuin soep aan den gepeupel verkondigde, die eenen armen knaap in het armenhuis had opgevoed, van eenen zulken krchtigen en geheimzinnigen aard, dat het den onoplettenden toehoorder in den waan bracht, dat het de stem van eenen engel was, die tot hen sprak.

Mr. Bumble had de gewoonte, wanneer hij met een ongewoonen gast sprak, op eenen afstand te blijven, waarna hij den gast met eenen grijnslach onthaalde. Hij deed dan zijn best, zoodat de gast niet anders kon dan met zijne welwillendheid instemmen. Dit was de reden, dat men zeide, dat Mr. Bumble een man was die de kunst verstond, om den menschen in zijnen kring met welwillendheid en opgewektheid te onthalen.

De weezen werden er niet alleen op een dieet van pap en schraal brood gezet, maar ze werden er ook nog bij aangezet om zoodanige arbeid te verrichten, dat zij elk denkbaar middel om den dood te ontgaan, met spoed zouden vergeten. En dit alles geschiedde in naam der Christelijke liefdadigheid.

De heer Bumble wist niets van de afkomst van Oliver Twist. Hij wist alleen, dat er een nieuw wezen in zijn tehuis was gekomen, een wezen dat, naar het schijnt, op zulk eenen waardigen manier was toebereid, dat het zich zelf kon onderhouden.

De weezen in het armenhuis werden met eene zoodanige groote spaarzaamheid gevoed, dat zij elk eenen ziekelijken en gebrekkigen gelaatstrekken droegen, die de bewoners van den ouden tijd tot het einde der eeuwen zouden hebben doen versteld staan.

Het was op een kille November-avond, dat de weezen in de eetzaal zaten, in de verwachting, dat de heer Bumble hun de dagelijksche portie soep zoude toedienen. De eenen waren met hongerige oogen naar de potten aan het staren, terwijl de andere, met opgeheven hoofden, hunne magen streelden en hunne tranen horten en stooten verborgen.

"Kinderen," zei de heer Bumble, met zijne gewone stem, die klonk als een fluistering uit een verre wereld, "vandaag eten wij enkel soep. Ik heb het zoo geregeld, dat wij ons aan de dagelijksche portie pap zouden onttrekken, en dat wij ons aan eene nieuwe en veel gezondere soort van kost zouden geven."

Er ging een zucht van teleurstelling door de rijen der weezen. Zij hadden gehoopt op de pap, en zij moesten het nu doen met de soep.

"Ik hoop, dat gij uwe portie met dankbaarheid zult ontvangen," voegde de heer Bumble erbij, "en dat gij uwe voeding niet zult vergeten. Want wij zullen ons aan de voeding moeten onttrekken, en zulks moet op eene wijze geschieden, dat wij onze magen niet zullen vergeten."

De weezen luisterden met angst en beven naar de woorden van den heer Bumble. Zij wisten, dat hij niet met hen schertste, en dat hij zich aan hunne portie zoude onttrekken, dat hij hen zoude laten verhongeren.

Het was een eenzaam en somber tafereel. De kinderen zaten in de schaduw, en de heer Bumble stond in het volle licht, met zijne handen in de zakken van zijn schort, en met een grijnslach op zijn gezicht.

Eindelijk opende de heer Bumble de pot met soep, en een dunne, waterige stoom kwam omhoog. De weezen keken met een weemoedigen blik naar de magere portie, die elk van hen zoude toekomen.

"Dit is alles," zei de heer Bumble, "en ik hoop, dat gij uwen dank zult betuigen."

De weezen, die nog nooit van dankbaarheid hadden gehoord, staarden hem aan met een wezenloos gelaat. Zij wisten niet wat zij moesten doen, en zij zaten in stilte te staren naar de magere portie soep.

Toen de heer Bumble de pot had leeggemaakt, nam hij eene groote lepel, en hij gaf elk der weezen een kleine portie soep. De kinderen dronken de soep met groote gulzigheid, en zij zochten naar elk denkbaar middel, om er nog een beetje van te krijgen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Gij zijt wel eenige kinderen, die hunne voeding wel kunnen waarderen. Ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet wat zij moesten doen.

De heer Bumble zag de weezen met groote belangstelling aan, en hij zeide: "Nu, ik hoop, dat gij uwe voeding niet zult vergeten, en dat gij uwe dankbaarheid zult betuigen."

De weezen, die zich niet bewust waren van de woorden van den heer Bumble, staarden hem aan met hunne magere en bleeke gezichten. Zij waren nog nooit in hun leven van dankbaarheid hebben gehoord, en zij wisten niet

You can download, read online, find more details of this full eBook De avonturen van Oliver Twist by Charles Dickens from

And convert it to the AudioBook with any voice you like in our AI Voice AudioBook app.